myśli samobójcze etc.

Cześć, mam pewien problem, jestem dziewczyną mam 17 lat i zdecydowałam się o tym napisać ponieważ nie wiem już co mam robić.
Od kiedy tylko pamiętam nic się nie układało, w domu nie tak, w szkole nie tak, z przyjaciółmi nie tak. Rodzina najgorsza, już nie będe opisywać dokładnie co sie dzieje, ale jest bardzo zle.. ze szkołą również.
3 lata temu miałam próbę samobójczą cudem mnie odratowano, do tej pory żałuję, że sie nie udało, przy znajomych udaje szczęśliwą ale w głębi duszę te myśli, nawet jak coś miłego się wydarzy to ja i tak NIE CHCE ŻYĆ, 3 lata to sie juz za mną ciągnie,do psychologa się zapisałam dzisiaj termin mam dopiero za 2 tygodnie. Boże to jest straszne, nie umiem sobie sama pomóc, gdyby nie to, że moja mama, która już dużo wycierpiała miałaby przeżyć moją śmierć to już dawno mnie by tu nie było, poprostu nie chce żyć, każdy nowy dzień to piekło, w którym się dusze..
macie może podobnie?

Może życie nie jest za kolorowe, nie jest proste i trzeba być silnym żeby nas nie zmiotło z nóg... to jest w nim coś takiego, czego nie potrafię wyjaśnić, takie coś co mi mówi że gdzieś tam za rogiem może mnie spotkać jeszcze coś dobrego, że gdzieś tam w przyszłości spotkam kogoś komu pomogę albo kogoś komu odmienię życie.
Mnie na duchu podnosi przyroda, bo może i wyniszczona, ale nie przesiąknięta złem ludzkiego świata...
Znajdź sobie w życiu punkt zaczepienia, coś dzięki czemu odnajdziesz w sobie tą siłę, która pomoże Ci przezwyciężyć wszystkie trudności losu...
Poradzisz sobie, my kobiety jesteśmy silne Smile

Wysłany: Sob 0:35, 03 Mar 2012 Temat postu:

Choruje na depresje dwubiegunowa od 1981 roku,jestem tez po jednej probie samobojczej.Wiec doskonale Ciebie rozumie,masz dopiero 17-cie lat cale zycie przed Toba,jedno co moge Ci poradzic to szybko zglos sie do specjalisty.ktory napewno Ci pomoze.Leczenie jest dosc dlugie,zobaczysz wowczas ze problemy,ktore teraz Cie przerastaja pozniej okaza sie blahostka.Mam czeste nawroty choroby,lecz nie czekam az bedzie ze mna zle,tylko zglaszam sie do lekarza na samym poczatku choroby,leczenie jest wowczas krotsze.Nauczylam sie radzic z choroba.Jezeli bedziesz miala ochote porozmawiac ze mna podam Ci moje gg,Pozdrawiam

Jestem dokładnie w tej samej sytuacji co ty, po prostu słowo w słowo, też mi się to nie udało, mama przyłapała mnie ze sznurem w ręku. Nie mam siły totalnie na nic, wszyscy wokół mnie to fałszywi, egoistyczni, ludzie.

„Być kimś, być Tobą” – to projekt książka + płyta.
Książka opowiada o codziennym życiu młodego chłopaka który żyjący w patologicznej rodzinie szuka sposobu na zmiany w swoim życiu. Jego jedynym miejscem odosobnienia jest jego własny pokój który staje się jednocześnie jego więzieniem , gdzie kratami stają się pytania bez odpowiedzi. Bohater odnajduje nową drogę - muzykę.
Książka ma zwrócić uwagę na osamotnienie młodych ludzi, o problemach szykanowania, braku wzorców postępowania oraz drogi która prowadzi do odpowiedzialnej dorosłości.
Dodatkiem jest płyta na której swoje utwory prezentują wykonawcy stylu: hiphop, raga, reggae i inne
Nie ważne ile masz lat i jaki masz problem po prostu napisz – ROZMAWIAJMY! Napisz.
[link widoczny dla zalogowanych]
Autor

Mam myśli samobójcze nie radzę sobię po rozstaniu z chłopakiem , tne się czesto mysle jak najłatwiej odbrac sobie zycie , potrzebuje z kims porozmawiac moi znajomi juz nie mogą mnie słuchac a ja coraz bardziej przyblizam sie do konca

Ludzie, błagam was nie popełniajcie samobójstwa, ja tez o tym myślałem bardzo długo już nie dawałem rady nie mialem zadnego punktu zaczepienia, co jakis czas mialem depresje ze zamykalem sie w domu wylaczalem telefon i przez tydzien lezalem glowa w sciane i lzy mi ciekly po policzkach... Rok temu powiesił się mój wujek (brat taty) i powiem wam, że to co się dzieje w rodzinie samobójcy jest nie do opisania! Ja przeżyłem SZOK po prostu szok nie potrafie przestac teraz o tym myslec do dzis mam w glowie gorzki płacz całej mojej rodziny lament ryk... nienawidzę przez to świąt, bo gdy jestesmy cala rodzina i sie modlimy przed wigila to polowa zaczyna plakac, do tej pory nie potrafia sobie poradzic i wytlumaczyc dlaczego to zrobil...

Hej, mialam tak nie raz ... znam twoj probelm, u mnie tez nie jest kolorowo .. rodzice po rozwodzie, w szkole lipa ... ale teraz mam dla kogo zyc, przestalam tak myslec od kad zaszlam w ciaze, mysle w ten sposob jesli Bog nie chcialby zebym zyla nie dalby mi tego zycia lub zrobilby cos zebym je stracila, owszem na poczatku ciazy myslalm tez o tym nie chcialam tego dziecka mam dopiero 19 lat ale teraz jestem w 3mcu ciazy i zaluje tego ze tak myslalam ... mam dla kogo zyc choc moj partner jest maloodpowiedzialy ale wiem ze bd dobrze ze musze zyc dla tego niemowlaka, mysle ze ciebie z wyicu tez niedlugo cos spotka milego ze pomyslisz ze naprawde sens zycia jest i go odnajdziesz Smile

Hej Nika, jak nadal Cię to męczy i chcesz z kimś pogadać to śmiało pisz do mnie na priv Wink

Witam

Z informacji jakie pani przedstawia wynika, ze cierpi na depresje. Prosze zglosic sie do lekarza i psychologa. Mysli samobojcze moga byc reakcja na trudna sytuacje prawdobodobnie rodzinna, ktora generalizuje sie na rozne obszary pani zycia (szkola, przyjaciele itp). Powinna pani znalezc przyczyne swoich problemow i zmienic swoje postawy zyciowe. Warto o siebie walczyc. Pozdrawiam