Czy to ze mną coś nie tak? Czy z ludźmi w moim otoczeniu?

W dawnej szkole byłam lubiana. Miałam przyjajciół, dobrze się z nimi dogadywłam, nawet byłam przewodniczącą szkoły. Krótko mówiąc: byłam szczęśliwa.
Wraz z rozpoczęciem nowego roku szkolnego stałam się taka... pusta. Bez uczuć. Czemu? Totalnie zmieniłam otoczenie. Nie mam już tej samej klasy, tych samych wspaniałych ludzi. Naokoło widzę wytapetowane twarze i umięśnione bary...
Wielokrotnie próbowałam zaprzyjaźnić się z moją klasą, ale nie udawało mi się to. Dużo się do nich uśmiecham, rozmawiam z nimi, ale czuję że wszystko jest takie sztuczne. Oni są sztczni, ich rozmowa. Jakby tylko rozmawiali z tobą po to, zebyś miał o nich dobrą opinię.
Ale pewnego dnia zdałam sobie sprawę, że to JA nie chcę się z nimi przyjaźnić. Ze to ludzie przychodzą do mnie, starają się... al takich już jest coraz mniej. A mnie najzwyczajniej w świecie się nie chce. Czuję, że moje życie i tak jest beznadziejne i nie widzę potrzeby rozmawiania z kimkolwiek. Ale są takie dni kied potrzebuję sie komuś wygadać, al nie mam komu, bo coraz mniej ludzi mnie lubi.
Co mam zrobić, żeby powrócić swoją dawną pogodę ducha? Dawną chęć zawierania nowych znajomości? Chciałabym znowu być taka, jak byłam. Chciałabym być szczęśiwa..