Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat

Phnom
Dołączył: 29 Paź 2010 Posty: 2 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5	Wysłany: Pią 18:56, 29 Paź 2010    Temat postu: Miłość...Czy warto??   Witam,piszę ponieważ zmagam się już od dłuższego czasu z czymś...Mianowicie Poznałem w wakacje wspaniałą dziewczynę,jest ona niestety z innego miasta (Szczecin,ja Poznań) co prawda jest to przeszkodą,ale jakoś się z tą myślą uporaliśmy,i zaczęłem do niej w miarę regularnie przyjeżdżać,ale nie o tym chciałem pisać... Chodzi o jej byłego chłopaka,który niestety popełnił samobójstwo...Było to zanim się poznaliśmy,(on zmarł 26 czerwca,my poznaliśmy się na samym początku sierpnia)-Ona strasznie nadal cierpi z tego powodu,każdego 26-go dnia miesiąca płacze,a i w normalnym dniu jej się to zdarza...Ja rozumiem,że może jej być nadal przykro,że może za nim tęsknić (a wiem,że na pewno tak jest,bo wiem też,że bardzo się kochali,nie znam natomiast powodów,dla których chłopak tak postąpił),ale...Przez to ja też strasznie cierpię,męczę się,czasami zdarza się jej traktować mnie okropnie,wręcz podle,nie odpisując na Gadu-Gadu,czy źle się do mnie odzywając...I bardzo mi przykro z tego powodu,ale cóż-Kocham ją,wiem to na pewno,to nie żadne zauroczenie,bo dotąd dla żadnej dziewczyny nie byłem w stanie wstać w środku nocy,i wysłuchać jej szlochu,nigdy nie przejmowałem się tak tym,jak ONA się czuje,jaki ma nastrój...Ona sama zapewnia mnie,że mnie kocha,kiedyś,gdy mi z kolei po jednej sytuacji było smutno,na mój SMS,żeby mnie nigdy nie opuściła,zapewniła mnie,że tego nie zrobi,i bardzo mnie kocha,że ze mną jest itp.Jednak czasem czuję się jak TEN DRUGI,gdzieś w ogonie,sam nie wiem...Kiedy jej to raz powiedziałem wprost,ona to skwitowała,że "każdego kocha się inaczej",i tyle... Sam nie wiem,ten związek daje mi tyle radości,co nigdy nic innego,ale z drugiej strony kosztuje też masę nerwów i nieprzespanych nocy...Wiem,że to co tu piszę nadaje się na Jerozolimską ścianę płaczu,ale...Nie wiem co robić,czy być z nią dalej,i spróbować ułożyć sobie jakoś z nią życie mimo dzielącej nas odległości,ona kiedyś,nie mam pojęcia czy w żartach,czy na serio,mówiła,żebym się przeprowadził do Szczecina i tam znalazł pracę,i był z nią (Poważnie brałem taką możliwość pod uwagę,mam 17 lat,i jestem w 2.klasie Technikum Informatycznego,ona ma 16),czy pogodzić się z faktem,że ona być może nigdy mnie nie pokocha tak jak go?Bardzo chciałbym jej pomóc zapomnieć o nim,ale sam nie wiem... Nie oczekuję tu od was złotych rad,sam nie wiem czy w ogóle ktoś może mi sensownie doradzić...Chyba potrzebowałem to z siebie gdzieś wyrzucić,powiedzieć to,co prawda internet,dobre i to,nie chcę o tym gadać z nikim bliskim...Dzięki za każdą radę,trzymajcie się... Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry