potrzebuje rady

Mój problem polega na tym że boję się założyć jakieś fajną bluzę bo nie wiem jak to odbiorą inni to się bierzę z mojego upadku myślę ,że tak nisko upadłem to nie powinienem tego zakładać bo nic Sobą nie reprezentuje.
Moje poczucie wartości spadło również przez mój upadek który był widziany przez moich Bliskich i moje Otoczenie.Nie umiałem Sobie poradzić po odejściu Dziewczyny.Żeby zagoić jakoś tą ranę zacząłem Jej szukać na portalach typu.Fotka czy Facebook.Myślałem ,że raz dwa znajdę jakoś Dziewczyną ale to przerodziło się w obłęd wyszło poza plan nie mogłem się powstrzymać musiałem napisać byłem tak zdesperowany że pisałem do 15 Kobiet jednocześnie przy nijakim skutkiem.Może to nieprawdopodbne ale przez 3 lata(Bo tyle Leżałem z gębą w kałuży) szukałem Dziewczyny, nie umiałem Sobie bez Niej poradzić.Wkońcu dałem Sobie spokój bo za każdym razem jak napiszę do jakiejś Dziewczyny to czuję się beznadziejny ale dalej mnie do tego ciągnie.Z tego wszystkiego zakmnąłem się w Domu i przestałem wychodzić na Dwór jak by tego było mało wpadłem w depresję i w jakoś fobie chyba społeczną odczuwam dziwny lęk przed Ludźmi to mnie ogranicza nie jestem Sobą bo boję się nim Być boję się podejść i pogadać z dawnymi znajomymi bo nie było mnie przez 3 lata z Nimi i teraz nie wiem czy mnie zaakceptują a nawet jak już się Zdobędę na Odwagę to nie mam z nimi o czym porozmawiać robi się kłopotliwa sytuacja i nie wiem co mam robić, również bardzo się krępuje jestem nieśmiały i jak z nimi gadam to jestem wręcz sparaliżowany to jest okropne.Miarą mojego upadku jak ktoś chce wiedzieć jest to ,że zostałem tak opluty i sponiewierany przez moje Kochane otoczenie ,że teraz jak ktoś pluje wzdycha to ja myślę ,że to przeze mnie ,że on pluje na mnie albo wzdycha bo jest mu Mnie żal.I nawet jak próbuje się podnieść to mnie to wszystko przerasta mam wręcz wrażenie ,że ludzie walczą o to żebym nie wstał ! A żeby tego było mało to straciłem pamięć i mało co pamiętam z Mojego poprzedniego Życia. Nie wiem co to jest i dlatego tu napisałem bo Nie chce Sobie zmarnować przez to Życie

Nie możesz tak do tego wszystkiego podchodzić... Bo widzę że z góry zakładasz że ludzie Cię będą traktować inaczej. Przeczytałam to i uważam że jesteś normalnym człowiekiem, takim jak inni, tylko masz problemy z którymi sam sobie nie umiesz poradzić... Nie jest grzechem mieć problemy i nie jest grzechem wyciągnąć do kogoś rękę po pomoc... Pogadaj ze swoimi znajomymi, opowiedz o tym co czujesz, na pewno nie zostawią Cię z tym wszystkim samego... Tylko zacznij mówić! Nie wolno zamykać się w swoich czterech ścianach przed światem, gdy jest nam źle... Tylko stawiać czoła wszystkim przeciwnością losu...
I każdy człowiek ma swoją wartość, tak więc nawet nie myśl że Ty swojej nie masz.
Jeśli masz problem zrobić ten pierwszy krok w stronę społeczeństwa, to może idź do psychologa, opowiedz wszystko co Cię boli, co sprawia problem, z czym sobie nie możesz poradzić, tam Ci na pewno pomogą Smile

Powodzenia:)!