Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat

xyzvmv
Dołączył: 15 Lis 2012 Posty: 1 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5	Wysłany: Czw 20:17, 15 Lis 2012    Temat postu: Ja... i troche o mnie   Cześć, Sam nie wiem od czego zacząć, wiem tylko tyle że chce wyrzucić troche tego wszystkiego z siebie. Mam 20lat i wybieram sie na studia prawnicze, nie mam najgorzej w domu, chodze na silownie, boksa, taniec basen, gram na gitarze, z pozoru ludzie mogę nawet stwierdzić że udało mi się w życiu, że jestem szczęśliwy. Ale nie, nie jestem. Zrobiłem w życiu mase błędów większych lub miejszych, ale jednego nie jestem w stanie sobie wybaczyć ani przełknąć. Wszystko zaczeło się jakieś 2,5 roku temu kiedy to poznałem pewną dziewczyne, najpierw sporo ze sobą pisalismy jakieś pół roku. Ale ja od początku wiedziałem że coś w niej jest, coś co nie pozwalało mi zasnąć nie myśląć o niej. Pamiętam że byłem wtedy najszczęśliwszą osobą na świecie, wiecznie uśmiechnięty. Co chwile zerkałem do telefonu z nadziejąna odzew od niej. Pamiętam chwile gdy ją zobaczyłem. Oczarowała mnie jak nikt inny nigdy, dziewczyna moich marzeń. Nie brakowało jej nic, wręcz przeciwnie miała wszystko i co najważniejsze kochała mnie jak nikogo innego. To co nas łączyło było na prawde wielkiei prawdziwe. Po pewnym czasie zacząłem ją zaniedbywać. Często ją raniłem do dzisiaj nie wiem co mną wtedy kierowało. Może świadomość że i tak zostanie, bo przecież mnie kocha, zawsze ona rozwiązywała nasze problemu, ona się uginała. Człowiek bardzo często przyzwyczaja się do tego co dastaje, a póżniej myśli że mu się to należy. Może dała mi zbyt wiele już od samego początku bym umiał to docenić? Przez ostatnich pare miesięcy była jakaś inna. Okazało się że był ktoś inny kto umiał ją docenić bardziej niż ja. Zauroczyła się w nim. W nidługim czasie zerwaliśmy ze sobą. Mineły już 2 miesiące kiedy nie ma jej przy mnie. Jest z innym i jest szczęsliwa, lecz wiem że mnie kocha. A ja? Ja umieram z każdym dniem gdy nie ma jej przy mnie. Wszystko mi ją przypomina, jest obecna wszędzie w około mnie. Wpadłem w katatonie, nic mnie nie cieszy. Jestem zimny, osłchły. Jakby wycieli mi serce. To na prawde ciężkie gdy prosi się tabletki nasennse o te pare godzin snu. Myśle o niej codziennie, spotykamy się co jakiś czas. I wiem że jej też nie jest łatwo. Tego nie da się wymazać. Wiem, że nie będę mógł być z nią. Ale nie obchodzą mnie co ja czuje. Ja już nigdy w pełni szczęsliwy nie będę. Chce żeby ona była. Właśnie dlatego że ją kocham. Jeżeli nie mogłem być dobrym chłopakiem będę najlepszym przyjacielem. Jeśli nie z nią to obok niej. Wydaje mi się że na tym właśnie polega miłość. To nie chęć posiadania i zamknięcia kogoś tylko dla siebie, lecz zrobienie wszystkiego by ta osoba była szczęsliwa. Staram się nie pokazywać jej jak bardzo za nią tęsknie i cierpie, myśle że ona to wie. Pozostaje mi z tym żyć dbając o nią na tyle ile moge. Lecz serce krawawi i nie zamierza przestać ja będę się cieszył że chociaż ona jest szczęśliwa -dlaczego? Bo ją kocham Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry