Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat

Ela1990
Dołączył: 17 Wrz 2015 Posty: 1 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5	Wysłany: Czw 2:24, 17 Wrz 2015    Temat postu: Toksyczny zwiazek POMOCY!!   Witam! Chciałabym podzielic sie z Wami moim problmem. Blagam, przeczytajcie i pomozcie, nie mam nikogo z kim moglabym porozmawiac, dlatego pisze na forum... Moze na wstepie zaczne od tego, iz zdaje sobie sprawe, ze jest to toksyczny zwiazek, nie jestem w nim szczesliwa, jednoczesnie kocham mojego partnera... Ja mam 25 lat, on 43, ale zupelnie po nim nie widac, ani zewnetrznie, ani wewnetrznie. A dlaczego o tym wspominam, otoz dlatego iz on przez prawie 20 lat byl w zwiazku z kobieta, ktora zdradzala go z szefem, trwalo to okolo 5 lat, w koncu go zostawila. Pozniej spotykal sie z kims tam, w koncu poznal mnie. Bylismy w zasadzie od poczatku razem i jestesmy juz 4 lata, od pol roku mieszkamy razem, od lutego jestesmy zareczeni, ale ja zastanawiam sie czy go nie zostawic... Odkad z nim jestem nie mam w ogole zycia towarzyskiego, zero kolezanek, bo jak to zawsze on mowi: masz mnie, nie potrzebujesz kolezanek... a o kolegach to juz w ogole nie ma mowy... Dosłownie zero kontaktu z ludzmi. Nawet konto na facebooku skasowalam na poczatku naszej znajoimisci, bo on mial z tym problem, bo jego byla pisala na facebooku z kochankiem i on tak zle na to reaguje... dopiero dwa dni temu zalozylam sobie konto, bo mam juz dosc tej niewoli, oczywiscie byla mega awantura i placz, ale tym razem nie ustapilam... To, ze moge sobie popisac z bratem, kuzynka czy z mama na fejsie jest dla mnie mega osiagnieciem. Kolejna rzecz, kiedys kolezanka z pracy chciala zaprosic mnie na kawe, ja oczywiscie odmawiam, brzuch mnie boli od razu w takich sytuacjach, reaguje nerwowo, poniewaz bardzo chcialabym isc, ale wiem, ze bedzie mega awantura i tlumaczenie, ze mam taka potrzebe, zaraz pytania: po co? nie masz swojego zycia? itp... dlatego zawsze odmawiam... Jak chce jechac odwiedzic rodzine, ktora mieszzka w sasiednim miescie to tez jest problem, ze oni maja swoje zycie, ja swoje, on twierdzi, ze wszyscy ludzie sie pojeba** (cytat), ze kazdy sie przymila itp... mialam kiedys taka sytuacje w pracy, ze odwolali nam nocna dostawe towaru w sklepie i o 23 godzinie konczylismy prace, kolega sie mnie zapytal czy mam jak sie dostac do domu o tej godzinie. On ma dziewczyne i jest normalnym facetem, nie chcial mnie poderwac tylko po prostu po kolezensku odwiezc do domu, a ja oczywiscie powiedzialam, ze sobie poradze... tylko dlatego, ze gdyby moj facet sie dowiedzial to by mowil, ze sie nie szanuje itp itd, ze sie tak spoufalam z obcym facetem... tak by na pewno mowil... wiec lepiej jak bede po nocy sama wracac...dusze sie z nim, wszystkie moje decyzje podejmuje wbrew sobie. Gdybym z nim nie byla, robilabym zupelnie inaczej...chcialabym zrobic sobie tatuaz, jeden juz mam, robilam zanim go poznalam, chcialabym malutkiego kolczyka w nosie, nawet nie zaczynam tego tematu, bo z nim sie nie da. On powie: a co ty masz 15 lat? i taka z nim rozmowa... jak on czegos nie potrzebuje to ja tez nie (wg jego rozumowania). Niby takie pierdoly, ale meczy mnie to wszystko. O sprawach lozkowych to juz w ogole szkoda gadac... Przepraszam, ze o tym pisze tutaj, ale ja na prawde nie mam z kim porozmawiac. jezeli chodzi o seks to on jest mega egoista. ja oralnie oczywiscie zawsze go zaspokajam, a on mnie nigdy, ani razu przez te wszystkie lata... lodzik i mam rozlozyc nogi... i tak to wyglada...koszmar! czasami nie mam ochoty tego w ogole robic, wiedzac ze tylko o n bedzie mial z tego przyjemnosc... a ostatnio w ogole juz tego nie robimy, bo on pracuje po nocach i jest wiecznie zmeczony... jezeli chodzi i jego dobre strony, to nigdy mnie nie oklamal, ja jego go wiele razy... jeszcze jak nie mieszkalismy razem, ja nie pracowalam, siedzialam u rodzicow (on z reszta tez u swoich), musialam sprzatac w domu, zajmowac sie domem ogolnie, bo moi rodzice byli calymi dniami w pracy, a pozniej on dzwonil i gadalismy godzinami, ale to dlatego, ze on tak chcial, ja niejednokrotnie mowilam mu, ze ide spac, a tak na prawde siedzialam na necie, czytalam ksiazki, bo inaczej nie mialabym juz w ogole dla siebie czasu. w ogole co chwile wydzwanial, ja jezdzilam do niego przez ponad 3 lata autobusem i za kazdym razem musialam dzwonic do niego przez cala droge gadalismy (30 min w jedna strone) w ta i pozniej z powrotem... tak tego nienawidzilam... po 5 godzin nawet gadalismy czasem, ale to bylo takie na sile, nawet jak nie bylo o czy... to chore. a jak chcialam sie rozlaczyc, to zaraz teksty w stylu: co jest wazniejsze ode mnie? nie chcesz ze mna rozmawiac? powinienem byc dla ciebie najwazniejszy itp itd... teraz tez dzwoni na kazdej przerwie w pracy. mam dosc! ostatnio mowi o mieszkaniu, chce wziac kredyt ponad 100 tys i kupic nam mieszkanie, chce miec ze mna dziecko i w tym jest kochany, ale czuje, ze zycie ucieka mi przez palce. Gdyby byl inny, normalny, to cieszylabym sie z tego, ale teraz nie wiem czy chce z nim byc. mio to kocham go i boje sie tego rozstania, wiem ze bedzie mi go brakowac jezeli odejde... ale w koncu moglabym zyc tak jak chce!!!! a moze to ja jestem toksyczna? nie doceniam tego, ze chce dac mi dom, czyli Rodzine... i moze to ja jestem nienormalna, ze w glowie mi spotkac sie czasami z kolezanka, wyjsc samej do sklepu itp. Pomozcie prosze... az mi sie ryczec chce... juz sama nie wiem kto tu jest normalny, a kto nie... on facet po przejsciach, chce zebym siedziala caly czas w domu, pewnie sie boi, ze bedzie przezywal znowu to samo co kiedys, ze kogos poznam i go zostawie... i wiecie co jest najgorsze? ze ma racje... gdybym poznala kogos normalnego pewnie bym go zostawila, ale nie dlatego, ze jestem taka szm*ata, tylko on do tego doprowadzi swoim zachowaniem... zostawic go? mam gdzie pojsc.. moglabym zatrzymac sie u Mamy... Pomozcie, blagam! Ella Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry